Ω, ΟΙ ΩΡΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ, ΣΑΜΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ, ΣΕΛΙΔΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 12:58 μ.μ.

0



Samuel Beckett, Σάμουελ Μπέκετ (1906-1989)

Ω, οι ωραίες μέρες

(σε δυο πράξεις, απόσπασμα απ’ την  πρώτη πράξη)

Κομμένο χόρτο σε σχήμα χαμηλού λόφου. Προς τα πίσω μια κατωφέρεια πιο απότομη. Θαμμένη  μέχρι ψηλά στη μέση, μέσα στο λόφο, η ΟΥΪΝΝΥ. Στα δεξιά της και πίσω της, ξαπλωμένος κατάχαμα, κοιμισμένος, κρυμμένος από το λόφο, ο ΟΥΪΛΛΥ, μακριά παύση.
………………………………………………………………………………………………………………

ΟΥΊΝΝΗ, …  (ευτυχισμένη). Ω, ωραία μέρα που θα είναι και πάλι! (Παύση. Η ευτυχισμένη έκφραση σβήνει. Χαμηλώνει τα γυαλιά της πάνω στη μύτη και ξαναρχίζει να βάφει τα χείλη της. Ο ΟΥΊΛΛΥ ξεδιπλώνει μια εφημερίδα, χέρια αόρατα. Τα κιτρινισμένα φύλλα, το πάνω μέρος, πλαισιώνουν το κεφάλι του. Η ΟΥΪΝΝΥ  τελειώνει τα χείλη της, απομακρύνει λίγο τον καθρέφτη και τα εξετάζει). Δροσερό στοματάκι. (Ο ΟΥΪΛΛΥ γυρίζει τη σελίδα. Η ΟΥΪΝΝΥ αφήνει τον καθρέφτη και το κραγιόν και στρέφεται προς την τσάντα). Στοματάκι ωχρό.
( Ο ΟΥΪΛΛΥ γυρίζει τη σελίδα. Η ΟΥΪΝΝΥ ψάχνει μέσα στην τσάντα, βγάζει ένα καπέλο παρδαλό, χωρίς γύρο, με φτερό τσαλακωμένο, γυρίζει μπροστά, σιάζει το καπέλο, ισιώνει το φτερό, σηκώνει το καπέλο ψηλά προς το κεφάλι της. Η κίνηση σταματά απ’ τη φωνή του ΟΥΪΛΛΥ).
ΟΥΪΛΛΥ (διαβάζοντας): Ο Σεβασμιότατος Πατήρ εν Κυρίω Κάρολος Σασεπώ πέθανε μέσα στο λουτρό του. (Παύση).
ΟΥΪΝΝΥ (Κοιτάζοντας μπροστά της, με το καπέλο στο χέρι, με έκφραση πυρετώδικης ανάμνησης). Ο Σαρλώ Σασεπώ; (Παύση). Κλείνω τα μάτια. (Βγάζει τα γυαλιά της και κλείνει τα μάτια με το καπέλο στο ένα χέρι και τα γυαλιά στο άλλο) και βρίσκομαι πάλι καθισμένη πάνω στα γόνατά του, μέσα στον κλειστό κήπο του Φουγκάξ και του Μπαρινέφ, πίσω απ’ το σπίτι, κάτω απ’ την ακακία. (Παύση). Ανοίγει τα μάτια, βάζει τα γυαλιά της, παίζει με το καπέλο). Ω, οι ωραίες μέρες της ευτυχίας!
(Παύση. Πλησιάζει το καπέλο στο κεφάλι της. Η κίνηση σταματά απ’ τη φωνή του ΟΥΪΛΛΥ).
ΟΥΪΛΛΥ (Διαβάζοντας):  Ζητείται νέος δραστήριος.
    (Παύση. Πλησιάζει το καπέλο στο κεφάλι της, σταματά την κίνηση, βγάζει τα γυαλιά της, στηλώνει το βλέμμα μπροστά, τα γυαλιά στο ένα χέρι, το καπέλο στο άλλο).
ΟΥΪΝΝΥ: Ο πρώτος μου χορός! (Παύση). Ο δεύτερος  χορός μου. (Παύση. Κλείνει τα μάτια). Το πρώτο μου φιλί! (Παύση. Ο ΟΥΪΛΛΥ γυρίζει τη σελίδα. Η ΟΥΪΝΝΥ ανοίγει τα μάτια).
………………………………………………………………………………………………………………
(ξαναρχίζει να επιθεωρεί το λόφο, σηκώνει το κεφάλι). Αδυναμία φυσική. (Ξαναρχίζει να επιθεωρεί το λόφο). Ούτε ίχνος χτένας (Ψάχνει). Ούτε ίχνος βούρτσας (Σηκώνει το κεφάλι. Έκφραση αμήχανη. Στρέφεται προς την τσάντα, ψάχνει μέσα). Η χτένα είναι εδώ (Γυρίζει μπροστά. Έκφραση αμήχανη. Στρέφεται προς την τσάντα., ψάχνει). Η βούρτσα είναι εδώ (Γυρίζει μπροστά. Έκφραση αμήχανη). Ίσως τις ξανάβαλα μέσα αφού χτενίστηκα. (Παύση. Το ίδιο). Αλλά συνήθως δε βάζω τα πράγματά μου μέσα, αφού τα χρησιμοποιήσω, όχι, τ’ αφήνω να σέρνονται εδώ κ’ εκεί, και τα βάζω όλα μαζί, στο τέλος της ημέρας. (Χαμόγελο). Για να μιλήσω με το παλιό στυλ! (Παύση). Το γλυκό παλιό στυλ! (Το χαμόγελο σβήνει). Κι όμως… Μου φαίνεται… πως θυμάμαι… (Ξαφνικά ανήσυχη). Ω, τόσο το χειρότερο, ποια σημασία, να αυτό που λέω πάντα, είναι πολύ απλό, θα χτενιστώ πιο ύστερα, πολύ απλό, ο χρόνος ανήκει στο Θεό και σε μένα. (Παύση). Στο Θεό και σε μένα…(Παύση). Παράξενη έκφραση. (Παύση). Λέγεται αυτό; (Γυρίζοντας λίγο προς τον ΟΥΪΛΛΥ).  Μήπως μπορεί να το πει κανείς, Ουϊλλυ, Πως ο χρόνος ανήκει στο Θεό και σε μας; (Παύση. Γυρίζοντας λίγο περισσότερο, πιο  δυνατά). Μήπως θα το ’λεγες αυτό εσύ, Ουϊλλυ, Πως ο χρόνος σου ανήκει στο Θεό και σε σένα;
   (Μακριά παύση).
ΟΥΪΛΛΥ: Ησύχασε.
ΟΥΪΝΝΥ (Γυρίζοντας μπροστά, χαρούμενη): Ω, θα μου μιλήσει σήμερα, ω, η ωραία μέρα που θα ’ρθει. (Παύση. Η ευτυχισμένη έκφραση σβήνει). Ακόμα μία! (Παύση). Έλα, λοιπόν, τι έλεγα; Α, ναι τα μαλλιά μου, πιο ύστερα, κάτι θα ’χω να κάνω πιο ύστερα. (Παύση). Έβαλα (Φέρνει τα χέρια της στο καπέλο) ναι, έβαλα το καπέλο μου (Κατεβάζει τα χέρια) δεν μπορώ να το βγάλω τώρα. (Παύση). Να σκεφτεί κανείς πως υπάρχουν στιγμές που δεν μπορεί να βγάλει το καπέλο του, έστω κι αν απ’ αυτό εξαρτάται η ζωή του. Είναι στιγμές που δεν μπορείς να το βάλεις,  άλλες στιγμές που δεν μπορείς να το βγάλεις. (Παύση). Πόσες φορές είπα, Βάλε το καπέλο σου τώρα, Ουϊννυ, δεν έχεις άλλο να κάνεις αλλά αυτό, Βγάλε το καπέλο σου τώρα, Ουϊννυ, σαν ένα καλό κορίτσι, αυτό θα σου κάνει καλό, και δεν το έκανα, (Παύση). Δεν το μπορούσα. (Σηκώνει το χέρι, ελευθερώνει μια τούφα μαλλιών κάτω απ’ το καπέλο, την πλησιάζει στα μάτια της, την  λοξοκοιτάζει, την παρατά, κατεβάζει το χέρι).  Χρυσαφένια, τα είπες εκείνη την ημέρα, όταν επιτέλους είχαμε μείνει μόνοι, χρυσαφένια μαλλιά – σηκώνει το χέρι με μια χειρονομία σηκωμένου ποτηριού) – στα χρυσαφένια σου μαλλιά… να μπορούσαν ποτέ… (Η φωνή σπάζει)… ποτέ… (Κατεβάζει το χέρι. Σκύβει το κεφάλι. Παύση. Χαμηλά). Εκείνη την ημέρα. (Παύση. Το ίδιο). Ποια μέρα; (Παύση. Σηκώνει το κεφάλι. Φωνή κανονική). Τώρα τι; (Παύση). Οι λέξεις σ’ εγκαταλείπουν. Υπάρχουν στιγμές που ακόμα κ’ οι λέξεις σ’ εγκαταλείπουν. (Γυρίζοντας λίγο περισσότερο, πιο δυνατά). Δεν είν’ αλήθεια, Ουϊλλυ, ότι ακόμα κ’ οι λέξεις σ’ εγκαταλείπουν, μερικές φορές; (Παύση. Γυρίζει μπροστά). Τι πρέπει λοιπόν να κάνει κανείς ώσπου να ξανάρθουν; Να χτενιστεί, αν δεν τόχει κάνει, ή αν υπάρχει αμφιβολία, να λιμάρει τα νύχια του, αν έχουν ανάγκη από λιμάρισμα, έτσι θα μπορεί να περιμένει ώσπου νάρθουν. (Παύση). Αυτό είναι που θέλω να πω. (Παύση). Αυτό είν’ όλο που θέλω να πω. (Παύση).Αυτό που βρίσκω τόσο υπέροχο, που δεν περνά μέρα (χαμόγελο) – για να μιλήσω στο παλιό στυλ! (το χαμόγελο σβήνει) σχεδόν καμιά, χωρίς λίγος πόνος. (Ο Ουϊλλυ κατρακυλά πίσω απ’ το λόφο, η Ουϊννυ γυρίζει προς το μέρος του) για μια μικρή ευχαρίστηση. (Στρέφεται και γέρνει όσο μπορεί περισσότερο). Έμπα μέσα στην τρύπα σου τώρα, Ουϊλλυ, έχεις αρκετά ψηθεί. (Παύση). Κάνε όπως σου λέω, Ουϊλλυ, μη μένεις πεσμένος εκεί, κάτω απ’ αυτόν τον φοβερό ήλιο, έμπα μέσα στην τρύπα σου. (Παύση). Άιντε, Ουϊλλυ! (Ο Ουϊλλυ, αόρατος, προσπαθεί να συρθεί προς την τρύπα του, απ’ τ’ αριστερά). Πριν είναι αργά! (Παρακολουθεί με το βλέμμα την προσπάθειά του). Όχι πρώτα το κεφάλι, κουτέ, πώς θα γυρίσεις μετά; (Παύση). Αυτό είναι… στροφή… τώρα… πίσω πάλι. (Παύση).  Ω, καταλαβαίνω αγάπη μου, να σύρεσαι προς τα πίσω δεν είναι εύκολο, αλλά αμοίβεται κανείς για τον κόπο του στο τέλος. (Παύση). Άφησες έξω την κρέμα σου! (Τον παρακολουθεί με τα μάτια καθώς σύρεται πάλι προς την κρέμα). Το κάλυμα! (Ξαναγυρίζει σερνόμενος προς την τρύπα. Τον παρακολουθεί με τα μάτια. Ερεθισμένη). Όχι πρώτα το κεφάλι, σου λέω. (Παύση). Πιο δεξιά.(Παύση). Δεξιά, σου λέω. (Παύση. Ερεθισμένη). Χαμηλά τα οπίσθια, για το Θεό! (Παύση). Τώρα!  (Παύση). Αυτό ήταν! (Όλες αυτές οι κατευθύνσεις με μια δυνατή φωνή. Τώρα με την κανονική φωνή, πάντα γυρισμένη προς αυτόν). Μπορείς να  μ’ ακούς από κει;  (Παύση) Σε ικετεύω, Ουϊλλυ, μόνον ναι ή όχι, μπορείς να μ’ ακούς από κει; Μόνον ναι ή όχι.
   (Παύση)
ΟΥΪΛΛΥ (Σκυθρωπά):  Ναι.
ΟΥΪΝΝΥ (Γυρίζοντας μπροστά, ίδια φωνή).  Και τώρα;
ΟΥΪΛΛΥ (Ερεθισμένα):  Ναι.
ΟΥΪΝΝΥ (Σιγότερα):  Και τώρα;
ΟΥΪΛΛΥ (Πιο ερεθισμένα):  Ναι!
ΟΥΪΝΝΥ (Ακόμα σιγότερα):  Και τώρα; (Παύση. Λίγο πιο δυνατά): Και τώρα;;
ΟΥΪΛΛΥ (Βίαια): Ναι!
ΟΥΪΝΝΥ: Μη φοβάσαι πια την κάψα του Ήλιου. (Παύση). Άκουσες;
ΟΥΪΛΛΥ (Ερεθισμένα): Ναι!
ΟΥΪΝΝΥ (Ίδια φωνή): Να μη φοβάσαι πια γιατί;
ΟΥΪΛΛΥ (Βίαια): Να μη φοβάσαι πια.
ΟΥΪΝΝΥ (Φωνή κανονική, χωρίς διακοπή):  Ο Θεός να σ’ ευλογεί, Ουϊλλυ, για την καλοσύνη σου, ξέρω πόση προσπάθεια σου στοιχίζει, ξεκουράσου τώρα, δεν θα σε ξαναενοχλήσω, εκτός κι αν είμαι υποχρεωμένη να το κάνω, θέλω να πω, εκτός κι αν εξαντλήσω όλες τις δυνατότητές μου, πράγμα που δεν το πιστεύω, μόνον να σε αισθάνομαι κοντά μου, να ξέρω πως μπορεί και να μ’ ακούς κάποτε, έστω κι αν στην πραγματικότητα δεν το κάνεις, αυτό είναι όλο κι όλο που θέλω, όχι για να……………………………………………………………………..

μετάφραση, Μαρία Λαμπαδαρίδου